Een model om kennisniveaus in te delen, wat bijvoorbeeld gebruikt kan worden voor het ontwikkelen van een curriculum of het maken van een toets.
Een van de meest gebruikte manier om verschillende kennisniveaus in te delen, is op basis van de taxonomie van Bloom. Benjamin Bloom was voorzitter van een comité dat tussen 1949 en 1953 onderzoek deed naar ‘leren’ binnen het cognitieve domein. Het comité kwam daarbij op 6 verschillende onderdelen als algemeen model voor de doelstellingen van het leerproces (in 2000 herzien door Anderson ea), wat vaak onjuist wordt weergegeven.
In het oorspronkelijke onderzoek sprak Bloom over ‘(…)with the understanding that knowledge was the necessary precondition for putting these skills and abilities into practice’. Kennis (onthouden) is dus noodzakelijk om tot de andere manieren van uitwerking te komen. Van een concept met verschillende onderdelen werd het ineens een rangschikking (taxonomie), waarbij er een splitsing kwam in ‘hogere orde’ en ‘lagere orde’ begrippen die nooit in het onderzoek van Bloom zijn genoemd. De ideeën van het team van Bloom verdwenen en werden vervangen door 6 begrippen in een piramidevorm. Later is deze herzien (Anderson and Krathwohl, 2001, pp. 4–5). Er waren namelijk wat dingen incorrect aan:
1. De piramide vorm komt niet voor in het onderzoek rondom originele of herziene versie van de taxonomie.
2. In de herziende versie is kennis een aparte dimensie geworden, verschillenden type kennis (feitelijk conceptuele, etc).
3. In de herziende piramide zijn zelfstandige naamwoorden vervangen door werkwoorden.
4. De taxonomie is nooit bedoeld als een volgorde.
Er is geen onderzoek dat aantoont dat je eerst moet kunnen ‘analyseren’ voordat je kan ‘creëren’. Zoals De Bruyckere ook omschrijft: ‘Het toepassen van procedurele kennis, ook wel vaardigheden genoemd, kan bijvoorbeeld zijn dat je een schilderij kunt maken. Dit wil echter nog niet zeggen dat je persé het concept achter een schilderij dat je maakt begrijpt.’ (De Bruyckere, 2019)
Een alternatieve, meer correcte manier om de verschillende onderdelen te tonen is (Krathwohl, 2002):
Of wat simpeler weergegeven:
